Coraz częściej w terapii zakażeń różnych narządów i układów stosuje się sposób leczenia określany jako leczenie sekwencyjne. Leczenie rozpoczyna się antybioty-kiem lub chemioterapeutykiem w postaci pozajelitowej (choć czasem podawa-nym również dożylnie lub domięśniowo). Po stwierdzeniu objawów świadczą-cych o skuteczności prowadzonej terapii (zwykle po 48-72 godzinach) leczenie kontynuuje się lekiem w postaci doustnej (4, 9). Najlepiej, jeśli w terapii sekwen-cyjnej można zastosować postać pozajelitową i doustną tego samego antybiotyku. Takie postępowanie pozwala uniknąć obawy o zmianę spektrum działania antybiotyku, jaka mogłaby mieć miejsce przy stosowaniu w poszczególnych fa-zach leczenia dwóch różnych antybiotyków. Tym niemniej, w przypadku gdy nie istnieją dwie wymagane do leczenia postacie tego samego antybiotyku, można zastosować różne, dobierając odpowiednio zbliżony ich zakres działania. Lecze-nie sekwencyjne ma wiele zalet wynikających przede wszystkim ze skrócenia okresu dożylnego podawania antybiotyku, co pozwala skrócić okres hospitalizacji, a tym samym ograniczyć liczbę zakażeń wewnątrzszpitalnych, zmniejszyć obciążenie pracą personelu medycznego, poprawić pacjentom komfort leczenia, obniżyć znacząco ogólne koszty leczenia (5).
Leczenie sekwencyjne stosuje się już powszechnie w zakażenich układu oddechowego. Jedną z postaci zakażeń układu oddechowego, wymagającą w części przypadków początkowego stosowania antybiotyków w postaci pozajelitowej, jest pozaszpitalne zapalenie płuc. Według danych z USA, hospitalizacji wymaga jedynie około 1-0-2-0 % wszystkich chorych z pozaszpitalnym zapaleniem płuc (1). W Polsce odsetek osób hospitalizowanych jest prawdopodobnie wyższy. Wyboru antybiotyku w przypadkach zapaleń płuc dokonuje się empirycznie na podstawie obrazu klinicznego oraz znajomości danych epidemiologicznych o podstawowych patogenach wywołujących pozaszpitalne zapalenie płuc.
Oparte na badaniach epidemiologicznych i objawach klinicznych zalecenia dotyczące odpowiedniego wyboru leku m.in. w zapaleniach płuc zawierają odpowiednie publikacje, do których należą również opublikowane niedawno nowe zalecenia polskiej grupy ekspertów (7).
U chorych wymagających hospitalizacji zaleca się właśnie leczenie sekwencyjne. Jego wprowadzenie poprzedziły oczywiście badania kliniczne wykazujące, że skuteczność takiego sposobu leczenia nie jest gorsza od leczenia pozajelitowego przez cały czas trwania choroby.
